หลุยส์ ปาสเตอร์
--------------------------------------------------------------------------------
ศาสตราจารย์หลุยส์ ปาสเตอร์ ผู้ค้นพบวัคซีนในการรักษาโรคพิษสุนัขบ้า และวิธีรักษาสิ่งของมิให้เน่าเสียโดยวิธีพาสเจอร์ไรซ์ หลุยส์ ปาสเตอร์ เมื่อตอนอายุ 9 ขวบ เขารีบรุดเข้าไปที่บ้านหลังเล็ก ๆ ในเมืองอะบออิส ใบหน้าของเขาซีดเผือด “แม่ครับ หมาบ้ากัดเฮนรี่เพื่อนของผม และตอนนี้พวกเขากกลังเอาเล็กเผาไฟนาบแผลของเขา มันน่ากลัวมาก ทำไมเขาต้องทำให้เฮนรี่เจ็บปวดอย่างนั้น” แม่เขาบอกกับเขา ว่า “โรคกลัวน้ำจ๊ะ การเอาเหล็กเผาไฟนาบลงบนแผลเป็นความหวังเดียวที่จะทำให้เฮนรี่รอดผลจากการติดเชื้อโรคนั้นได้ ถ้าหากเขาติดเชื้อก็จะไม่มีใครรักษาเขาได้อีก” เฮนรี่ได้รับเชื้อโรคกลัวน้ำ และเสียชีวิตลงอย่างเจ็บปวดทรมานในอีกหลายวันต่อมา หลุยส์ ปาสเตอร์ไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นเลย “สักวันหนึ่ง” เขาคิด “ฉันจะต้องทำอะไรบ้างอย่างเพื่อช่วยผู้คนเช่นเฮนรี่” และสิ่งนี้คือแรงบันดาลใจให้เขาคิดค้นหาวิธีรักษาโรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งหลุยส์ ปาสเตอร์ก็ทำสำเร็จในปี ค.ศ. 1885 ทั้งยังค้นพบวิธีรักษาสิ่งของไม่เน่าเสียโดยวิธพาสเจอร์ไรส์อีกด้วย
หลุยส์ ปาสเตอร์ เกิดในปี ค.ศ. 1822 ที่เมืองเล็กๆ ในประเทศฝรั่งเศส บิดาของเขาซึ่งเป็นคนฟอกหนังต้องการให้หลุยส์เป็นครู จึงส่งเขาไปเรียนที่กรุงปารีสจนสำเร็จการศึกษา และไดเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย เมื่ออายุได้ 32 ปี เขาได้แต่งงานกับลูกสาวของคณบดีของมหาวิทยาลัยสตราสเบิร์ก
จุลชีพเป็นสิ่งที่หลุยส์สนใจมาก ทุกคนรู้ว่าเนื้อจะเน่าเปื่อยถ้าเก็บไว้ในกลางแจ้ง และทุกคนสามารถมองเห็นตัวจุลชีพในเนื้อได้ด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่มีกำลังขยายมากๆ แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าจุลชีพมาจากที่ใด นักวิทยาศาสตร์หัวโบราณคิดว่าเนื้อเน่าทำให้เกิดพวกมัน ความคิดเห็นอย่างอื่นเป็นสิ่งเหลวไหล แต่หลุยส์ไม่ค่อยแน่ใจนัก “จุลชีพแพร่พันธุ์ใช่ไหม ใช่ แต่พวกมันไปอยูในเนื้อได้อย่างไรล่ะ” เขาตั้งข้อสงสัย จากนั้นเขากลับไปยังมหาวิทยาลัยในกรุงปารีส ซึ่งเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการทางวิชาวิทยาศาสตร์ ในที่สุดเขาก็สามารถใช้เวลาทั้งหมดของเขาทำการค้นคว้าเรื่องจุลชีพ พ่อครัวของหลุยส์ต้องยุ่งอยู่กับการต้มซุปเนื้อ มิใช่สำหรับอาหารค่ำแต่ใช้สำหรับการทดลองของหลุยส์ เขาค้นพบว่า จุลชีพนั้นเกิดจากฝุ่นละอองที่ลอยอยู่ในอากาศมิใช่มาจากอาหารที่บูดเน่า เขาพิสูจน์โดยการนำเอาขวดซุปเนื้อขึ้นไปบนภูเขาแอลป์ ซึ่งมีอากาศบริสุทธิ์และไม่มีฝุ่นละออง เขาเปิดขวดเหล่านั้นและปล่อยทิ้งไว้ เขาพูดถูกไม่มีฝุ่นละออง และน้ำซุปไม่เสีย บนหิ้งต่างๆ ของพิพิธภัณฑ์ปาสเตอร์ในกรุงปารีสมีขวดปิดไว้ ซึ่งจัดทำขึ้นโดยเขา น้ำซุปเนื้อในนั้นยังคงไม่บูดเน่า หลังจากที่มันมีอายุนานกว่า 100 ปี การค้นคว้านี้ทำให้เกิดอาหารกระป๋อง และบรรจุขวดที่เรารู้จักกันมาจนทุกวันนี้ อาหารถูกปิดไว้ในกระป๋องหรือขวดด้วยความร้อนสูง ทำให้จุลชีพไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในนั้นได้
ในขณะนั้นหลุยส์ยังคงไม่สามารถรักษาโรคชนิดหนึ่งได้ นั่นคือ โรคกลัวน้ำ เขาไม่เคยลืมเฮนรี่เพื่อนของเขาเลย และเขาตัดสินใจที่จะค้นหาสาเหตุของโรค ซึ่งเป็นฆาตกรที่ร้ายกาจ เพื่อประโยชน์แก่เด็กอื่นๆ ที่ประสบโรคนั้น ตอนแรกเขาไม่สามารถค้นพบเชื้อจุลลินทรีย์ใดๆ เลย แม้ด้วยกล้องจุลทรรสน์ที่มีกำลังขยายมาก เขาเชื่อว่าบางสิ่งบางอย่างต้องอยู่ที่นั่น บางสิ่งบางอย่างที่เล็กมากจนไม่ปรากฏให้เห็นแม้ด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่มีกำลังขยายมากที่สุด ซึ่งเขาเรียกมันว่าไวรัส หลังจากการทดลองที่เสี่ยงอันตรายหลายครั้ง เขาพบเชื้อไวรัสสมบูรณ์ที่สุดในบริเวณไขสันหลังของสัตว์ที่เป็นโรค เขาสามารถเพาะเชื้อไวรัสได้ และฉีดมันเข้าไปในสัตว์ตัวอื่นๆ ให้มันรับเชื้อโรคกลัวน้ำด้วย หลุยส์ทดลองฉีดไวรัสโรคกลัวน้ำแก่สุนัขทั้งสิบตัว วันต่อมาเขาเริ่มฉีดเชื้อไวรัสที่ทำให้อ่อนแอลงแล้วของเขาให้สุนัขทุกตัว การรักษาประสบความสำเร็จอีกเช่นกัน ไม่มีสุนัขตัวใดติดโรคกลัวน้ำเลย การค้นพบวิธีรักษาโรคกลัวน้ำ ให้ความหวังใหม่แก่ผู้คนในหลายประเทศ การฉีดวัคซีนให้ผลสำเร็จในประเทศต่างๆ มากมาย ผู้คนที่มีความกตัญญูได้รับการรักษาจนหาย ส่งเงินมาช่วยเหลือเพื่อสร้างตึก ปาสเตอร์ อินสติทิวส์ ในกรุงปารีส ปัจจุบันนี้ ปาสเตอร์ อินสติทิวส์ ได้มีขึ้นในหลายภูมิภาคของโลก เมื่อหลุย ปาสเตอร์ถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1895 ผู้คนหลายล้านคนโศกเศร้าเสียดาย เขาไม่เพียงแต่เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่สำคัญเท่านั้น แต่เป็นบุคคลสำคัญอีกด้วย เขาเป็นคนอ่อนน้อม และสนใจกับเรื่องอนามัยของคนอื่นอยู่เสมอ
No comments:
Post a Comment